27 Ιαν 2010

Θα πολεμήσω για την ευτυχία...


Πάλι λείπεις, όχι για πολύ... αλλά λείπεις. Δεν είσαι εδώ και όμως νιώθω τόσο έντονη την παρουσία σου... Έστω κι αν δε σε δω, έστω κι αν δε σ’ αγγίξω... έχω κάτι να σκέφτομαι... Το πρώτο ξημέρωμα στην αγκαλιά σου, που τόσο το φοβόμουν... αλλά τελικά το χάρηκα... Το άγγιγμά σου... που ακόμη το νιώθω... τη φωνή και το χαμόγελό σου. Να ξερες πόσο πολύ ευτυχισμένη με κάνεις, όταν χαμογελάς. Νόμιζα ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει στη ζωή μου κάποιος που θα με κάνει να χαμογελάω... Πόσο λάθος έκανα! Είναι πολύ πιο σημαντικό να κάνεις τους άλλους να χαμογελούν. Αυτό είναι ευτυχία για μένα... Για σένα δεν ξέρω. "Δεν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένος" μου είπες χθες. "Μην προσπαθείς δεν θα καταφέρεις τίποτα" απάντησες όταν σου είπα ότι θέλω να σε κάνω ευτυχισμένο. Εγώ τι να σου απαντήσω τώρα; Δεν ξέρω... Θα προσπαθήσω πάντως... δεν θα το βάλω κάτω τόσο εύκολα... Θέλω τόσο πολύ να πολεμήσω για την ευτυχία σου... Και αν δεν τα καταφέρω... το μόνο που θα μου απομένει είναι να εξαφανιστώ... Να σε αφήσω ήσυχο... να τη βρεις κάπου αλλού. Γιατί σίγουρα υπάρχει!!! Δεν αξίζεις κάτι λιγότερο από μια πολύ ευτυχισμένη ζωή...

13 Ιαν 2010

Ίσως κάποτε το καταλάβεις...


Είναι κάτι στιγμές...
που απλά...
χρειάζομαι μια αγκαλιά...
να με χωρέσει ολόκληρη...
με ό,τι κουβαλώ μέσα μου...
να με κρατήσει σφιχτά και ολοκληρωτικά...
παρά τα όσα...
να με νιώσει και να με τυλίξει...
έστω και για λίγες στιγμές να πάψω να φοβάμαι...
για μια νύχτα μόνο...
εκείνος να μείνει άγρυπνος στη θέση του...
κι εγώ να θυμηθώ πως είναι να ονειρεύεσαι...
χωρίς διακοπές από νυχτερινές σκιές...
από αυτές που με επισκέπτονται σχεδόν κάθε βράδυ…
Είναι κάτι στιγμές που δεν θέλω άλλο να φροντίσω...
μονάχα να με φροντίσουν... έστω για μια νύχτα...

Και απόψε για αυτό θέλω να χαθώ στη ζεστή αγκαλιά σου...
να ξαπλώσω πλάι σου και να νιώσω το χέρι σου...
να με κρατάς ακόμα και στον ύπνο σου...
να νιώθω την ανάσα σου πάνω μου… το χάδι σου...
να σε χαζεύω όπως θα κοιμάσαι...
και να σου δώσω ένα φιλί στη μύτη...

Ειλικρινά αλλιώτικα ξημερώνει η μέρα μέσα στην αγκαλιά σου ...
Ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά, ένα χάδι...
Τόσο σημαντική η αφή σου...
Ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές τις λιγότερο ερωτικές,
όταν απλά ακουμπώ το κεφάλι μου στο στέρνο σου
για να χαζέψουμε μαζί τηλεόραση... πόσο όμορφα νιώθω! Και δεν ξέρω τελικά αν νιώθω πιο όμορφα τότε… Δεν μπορώ να το ξεχωρίσω…

Και χθες το βράδυ είχα ανάγκη να σε αγγίξω
και να με αγγίξεις, χωρίς κάτι περισσότερο! Μόνο αυτό…

11 Ιαν 2010

Τι είναι το μαζί;


Μαζί είναι να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου... και όταν κουράζεσαι, να γυρνάς πλευρό και να κολλάς πάνω μου για να νιώθεις ότι είμαι εκεί... Μαζί είναι να ξυπνάω το πρωί από την ανάσα σου στο λαιμό μου... να ανοίγω τα μάτια και ν' αντικρίζω το πρόσωπο σου...
να σου φτιάχνω και να μου φτιάχνεις τον καφέ, να λέμε χαζά, να γελάμε και να ανυπομονούμε να ξαναμπούμε στο σπίτι μας το απόγευμα μετά τη δουλειά, πριν καν να έχουμε φύγει για το γραφείο το πρωί...
Μαζί είναι να βάζω το κλειδί στην κλειδαριά, και να ξέρω πως μπαίνοντας θα αντικρύσω το χαμογελαστό σου πρόσωπο κι εσύ το δικό μου...
Μαζί είναι να γυρίζω πρώτη στο σπίτι και να αφουγκράζομαι τον ήχο του αυτοκινήτου, τα βήματά σου, το κλειδί στην πόρτα - και τότε μόνο να φωτίζεται το πρόσωπο μου...
Μαζί είναι να γυρίζεις πρώτος στο σπίτι και να μου ανοίγεις με χαρά την πόρτα, γιατί αφουγκραζόσουν πότε θα έρθω...
Μαζί είναι να κουρνιάζω στην αγκαλιά σου... και εσύ στη δική μου...
Μαζί είναι να γεμίζεις νερά το μπάνιο, να σε μαλώνω και να γελάμε...
Μαζί είναι να καίω το φαγητό και εσύ να λες "δεν πειράζει"...
Μαζί είναι να σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα και να τα λέμε ταυτόχρονα...
Μαζί είναι να με κοιτάς στα μάτια και να βλέπεις τα πάντα...
Μαζί είναι να... αργώ στα ραντεβού μας και εσύ αντί να δυσανασχετείς... να με περιμένεις με μεγαλύτερη λαχτάρα...
Μαζί είναι να νιώθουμε ένα σώμα, μια ψυχή, μια καρδιά, ένας άνθρωπος...
Μαζί είναι τα δύο που συμπληρώνονται, και είναι πια Ένα..
Μαζί είναι εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ...
Μαζί είναι η ευτυχία, η χαρά κι ο Έρωτας...
Μαζί, γιατί δεν αντέχεται η μοναξιά…

5 Ιαν 2010

AN...


“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι‘ αυτό που αξίζουν, αλλά γι‘ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο...
θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν,
θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά,
θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ‘ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ‘ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή…
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ
. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους…
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί
. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας,
αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ‘ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις
και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ‘ έβλεπα να κοιμάσαι,
θα σ‘ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ‘ έβλεπα να βγαίνεις απ‘ την πόρτα,
θα σ‘ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ‘ έβλεπα,
θα έλεγα “σ‘ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ‘ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι‘ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντο σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ,
θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο
για ένα χαμόγελο,
μια αγκαλιά,
ένα φιλί
και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου,
πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι,
αγάπα τους και φέρσου τους καλά,
βρες χρόνο για να τους πεις:
“συγνώμη“,
“συγχώρεσέ με“,
“σε παρακαλώ“,
“ευχαριστώ”
κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ‘ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
Στείλε αυτό το μήνυμα σε όποιους θέλεις.
Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες.
Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου..»