"Μου λείπεις πολύ. Δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι αυτό το αίσθημα της έλλειψης οφείλεται στο ότι σ'αγαπάω. Το μόνο πράγμα για το οποίο μπορώ να ορκιστώ είναι ότι δεν περνάει ούτε μια στιγμή χωρίς να σε σκεφτώ. Το μυαλό μου μοιάζει να δουλεύει σε δύο επίπεδα. Από τη μία, σχεδόν μηχανικά και με τη νωθρότητα της κεκτημένης ταχύτητας, ασχολείται με τη δουλειά μου και τις καθημερινές μου υποχρεώσεις. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως (είτε είμαι στημένος μπροστά στον υπολογιστή, είτε τρώω, είτε κοιμάμαι, είτε χαζεύω) το μυαλό μου περιστρέφεται σαν ηλεκτρόνιο γύρω από εσένα. Ή, αντιθέτως, εκείνο είναι ο πυρήνας και γύρω του περιστρέφονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες μνήμες, χιλιάδες υποθέσεις αναφορικά με σένα. Κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, ο ηλίθιος. Σ'αγαπάω – πάει και τέλειωσε!…Πολύ συχνά συλλαμβάνω τον εαυτό μου να γελάει με τα καμώματα σου... «Έχω τρελαθεί τελείως», σκέφτομαι τότε. «Έφυγε… Πρέπει να το πάρεις απόφαση και να συνηθίσεις τη μοναξιά σου». Η φράση αυτή έχει καρφωθεί στο μυαλό μου... Η έλλειψή σου έχει καρφωθεί παντού...
Σημείωση: "Δεν ήθελα να σε πληγώσω... Συγνώμη... Χρύσα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου