16 Φεβ 2015

Αντί για δώρο...



Έρωτας είναι να με ψάχνεις με το βλέμμα σου μέσα στον κόσμο για να δεις αν περνάω καλά, ακόμη και όταν δεν είμαι δίπλα σου, να μου τηλεφωνείς για να ακούσεις τη φωνή μου, άσχετα αν αποχωριστήκαμε λίγη ώρα πριν, να βρίσκεις χρόνο μέσα στον πανικό της δουλειάς σου, να έρθεις έστω και για λίγο και εγώ να σου ζητώ... μείνε 2 λεπτά ακόμη..., να μου λες κουμπώσου για να μην κρυώσεις, να μου χαϊδεύεις το μάγουλο και να με αποκαλείς "γιαβράκι μου", να γελάς με τα αστεία μου, να κρύβω την αγαπημένη σου σοκολάτα στο συρτάρι σου, να σου αρέσει που σε ζηλεύω πολύ, να νευριάζεις όταν καμιά φορά δεν απαντώ στο τηλέφωνο και εγώ να στεναχωριέμαι, να θυμώνεις μαζί μου και να το κρατάς... για να βάλω, όπως λες, μυαλό..., να μου κάνεις τα χατίρια, αλλά να μην το παραδέχεσαι ποτέ γιατί θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα, να είμαι κάθε πρωί το πρώτο σου τηλεφώνημα για να με ξυπνήσεις... μη τυχόν με πάρει ο ύπνος... και αργήσω στη δουλειά... να μου χαμογελάς και να μου κλείνεις από μακριά το μάτι, όταν δεν είμαστε μόνοι... και αυτό να είναι το κρυφό μας μυστικό… να σου λείπω όταν δεν… μπορώ να είμαι μαζί σου και να βρίσκεις τρόπο να μου δείχνεις ότι όσο καλά και αν περνάς... σκέφτεσαι τον... "μπελά" σου... να νοιάζεσαι αν έχω ξύλα για το τζάκι, μήπως και κρυώσω, να με μαλώνεις όταν περπατάω ξυπόλητη τον χειμώνα, να με εκνευρίζεις ΕΠΙΤΗΔΕΣ μόνο και μόνο για να δεις τις γκριμάτσες μου, να με κοιτάς με εκείνο το... πονηρό σου βλέμμα, όταν είσαι ένοχος, να μη χάνεις ευκαιρία να με ακουμπάς... τυχαία... να είσαι δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές μου, να χαίρεσαι με τη χαρά μου, να θες να σ' αγαπάω, να θέλω να μ΄αγαπάς... 

21 Δεκ 2014

Κατάλαβες;






Εγώ θέλω να ξαπλώνω πλάι σου… Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου… Και να σου κρατάω το χέρι… Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου... Και να’μαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο… Και να’μαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς…
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου… Και ν’ ακούω τη φωνή σου να μου ψιθυρίζει στ’ αυτί… Και να νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου… Και να τρομάζω όταν θυμώνεις… Και να σ’ αγκαλιάζω… Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω…
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι… Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου… Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς… Και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις…
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις… Και να τριγυρίζω στην πόλη και να τη νιώθω άδεια χωρίς εσένα… Και να θέλω ό,τι θέλεις… Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής…

Και να σου μιλάω για ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου… Και να προσπαθώ να σου δίνω ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου… Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω… Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς… Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο το πόσο σ΄αγαπάω!

27 Ιαν 2014

Bad mood...

Σας έχει τύχει ποτέ να ξυπνήσετε το πρωί και να νιώθετε πως όλα είναι στραβά;
Με ένα περίεργο συναίσθημα στο στομάχι;
Τα λάθη που έχετε κάνει να φαντάζουν βουνά;
'Ο,τι έχετε κατά καιρούς καταφέρει να δείχνει μηδαμινό;
Να προσπαθείτε να χαιδέψετε τον εαυτό σας ρωτώντας τον τι θέλει και να σας απαντάει ''τίποτα'';
Να θυμώνετε με όλους και με όλα;
Να δείχνει ξαφνικά το σπίτι πολύ μικρό και να χτυπάτε σε κάθε γωνία;
Να μιλάτε και να μη σας καταλαβαίνει κανείς;
Να λείπουν όλοι οι φίλοι σας σε διακοπές;
Να δηλώνετε ανικανότητα να δουλέψετε;
Να μη θέλετε ούτε να ξαπλώσετε αλλά ούτε και να κοιμηθείτε;
Να σας ενοχλεί το κρύο αλλά και οι χοντρές κάλτσες;
Να μη θέλετε να βγείτε έξω αλλά ούτε να μείνετε μέσα;
Να γράφετε μήνυμα στο κινητό ''σε χρειάζομαι'' και να μη το στέλνετε ποτέ;
Να πονάει εκείνη η γρατσουνιά στη γάμπα που δε ξέρετε πότε προέκυψε;
Να μισείτε τον κινηματογράφο ως πρόταση για το βράδυ;
Να μισείτε την ιδέα για μια εκδρομή;
Να μισείτε τον εαυτό σας που ποτέ δεν ήταν όπως θα θέλατε να είναι;
Να μισείτε τους γύρω σας που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά;
Να μισείτε τον εαυτό σας που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά για τους γύρω του;
Να θέλετε να ξεκινήσετε το καινούργιο σας βιβλίο και να ξαναδιαβάζετε την πρώτη σελίδα;

Να μισείτε το ό,τι θέλετε ή το ό,τι δεν θέλετε;

20 Δεκ 2013

Τα Χριστούγεννα που δεν... θα γιορτάσω


Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου… οι γιορτές δεν μου άρεσαν. Ακόμη και παιδί… Πάντα είχαν αυτό το κάτι που με έκανε να μελαγχολώ… Αυτές τις ημέρες νιώθω περίεργα… Γυρίζω πίσω στις στιγμές που έφυγαν ανεπιστρεπτί και ταξιδεύω στο χωρόχρονο χωρίς σάρκα, μονάχα με ψυχή. Θυμάμαι μέρες γεμάτες χαρά, ικανοποίηση, κούραση, πόνο, απογοήτευση… Γεμάτες με ανθρώπους που με αγαπούν, ανθρώπους που με έκαναν να γελάω με τις ώρες, ανθρώπους που με πλήγωσαν, ανθρώπους που με ποδοπάτησαν, ανθρώπους που με απογοήτευσαν… Τα ζυγίζω όλα. Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ και το κοντάρι της ζυγαριάς γέρνει επικίνδυνα…

Είναι αυτές οι ημέρες που θέλεις να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν πίσω πότε… Κάποιες στιγμές νιώθω τόσο αδύναμη για όλα… Υπήρξαν στιγμές που λύγισα σε αυτές τις 365 περίπου μέρες που πέρασαν… Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα τον εαυτό μου ένα με το κρεβάτι μου, γιατί ήταν το μόνο ανάμεσα σε άψυχα και έμψυχα που μπορούσε να ακούσει τη σιωπή μου, να ρουφήξει το δάκρυ μου και να αφουγκραστεί την καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Και τότε σκέφτεσαι πως εκεί έξω υπάρχουν κάποιοι που σε αγαπούν… Τελικά είναι πολύ σημαντικό "να λάμπει μέσα σου εκείνο που αγνοείς... μα ωστόσο (να) λάμπει".

31 Οκτ 2013

Εγώ το δικό μου το βούλιαξα...

Δε σου κρατάω κακία. Παράπονο μόνο...
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου...
Να σου στείλω ένα μήνυμα... Κι εσύ δεν άκουγες...
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου,
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη.
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα, ο πόνος γίνεται πιο σκληρός. Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει...
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα.
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή.
Και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης.
Είχες πυξίδα...
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή..
Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι..
Εγώ το δικό μου το βούλιαξα...
Ναυάγησα...
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα...
Ταξίδευα σ' ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ' αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες..
Όπου μου 'λεγαν πήγαινα...

24 Μαΐ 2013

Σε θέλω εδώ...



Ξέρεις γιατί σ'αγαπάω; Για όλα εκείνα που ταιριάζουμε και για όλα αυτά που είμαστε διαφορετικοί... Για την ειλικρίνεια των λέξεών σου, που πολλές φορές η αλήθεια είναι ότι με πληγώνουν, τη σιωπή του χαμόγελού σου, το βλέμμα σου... Για το χιούμορ και την αποφασιστικότητά σου...

Και ταυτόχρονα σε θαυμάζω... για όλα αυτά που είσαι και για όλα αυτά που δεν είμαι εγώ...

Νιώθω τόσα πολλά... Πλημμυρίζομαι από σιωπές γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να σε πλησιάσουν με... θάρρος.

Δεν θέλω να χαθείς από τη ζωή μου. Και... όταν αυτό γίνει θα ήθελα να ξέρεις ότι θα είναι σαν να είμαι δίπλα σου. Θα στέκομαι δίπλα σου. Διακριτικά. Από απόσταση. Αλλά θα 'μαι δίπλα σου. Δεν θα αλλάξει αυτό. Θα είμαι εκεί. Έστω κι αν δεν το βλέπεις. Θα ενδιαφέρομαι για ό,τι σε αφορά. Ακόμα κι αν φαινομενικά φύγω, δεν θα φύγω ποτέ στην πραγματικότητα.

Η λογική κάνει λάθη... όταν τη συμβουλεύεσαι. Η καρδιά όμως δεν κάνει. 

Εδώ θα είμαι. Κοντά.

16 Οκτ 2012

Σ' αγαπώ και ας μην αλλάζει κάτι...


Ένα λάθος που μπορεί να μου κοστίσει την απουσία σου... Ένα λάθος που έγινε άθελά μου... Δεν ήθελα να σε πληγώσω... πόσο μάλλον να σε χάσω. Νευρίασα και πάνω στην οργή μου, ξέσπασα με έναν τρόπο, που... δεν ήθελα και δεν έπρεπε. Μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε περισσότερο. Πληγώνουμε και ταυτόχρονα πληγωνόμαστε στη σκέψη και μόνο ότι "καταφέραμε" να πληγώσουμε έναν σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μας. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι νιώθω για σένα... και ίσως έχεις και δίκιο... άλλωστε εσύ έχεις πει πολλές φορές ότι δεν σε νοιάζουν τα λόγια αλλά οι πράξεις... και εγώ μπορεί να είμαι καλή στα λόγια... αλλά στις πράξεις έχω αποτύχει πλήρως. Θέλω τόσο πολύ να καταλάβεις όλα αυτά που αισθάνομαι για σένα... γιατί αν καταλάβεις... ίσως μπορέσεις να με συγχωρήσεις... Κ αν δεν μπορείς να καταλάβεις... σκέψου τη λάμψη των ματιών μου κάθε φορά που σ' αντικρίζω... 
Σ' αγαπάω, μην το ξεχνάς...  Και ξέρεις κάτι; Είμαστε τόσο διαφορετικοί αλλά συγχρόνως τόσο ίδιοι. Όταν θυμώνω μαζί σου, λέω πικρά λόγια και κάνω βλακείες. Όχι ότι εσύ δεν το κάνεις... Φεύγεις, δεν απαντάς στα τηλέφωνα, απομακρύνεσαι... δεν θέλεις να ξέρεις αν ζω ή αν έχω πεθάνει... Δεν σε νοιάζει... Και ίσως έχεις δίκιο... Αυτές οι ημέρες, που ακολουθούν, τα... λάθη μου, ημέρες παγωμένες χωρίς ένα βλέμμα σου, ένα χάδι, ένα φιλί... μακάρι να μην υπήρχαν ποτέ...