Τελικά θα το ήθελα πολύ να σε είχα ερωτευτεί... όμως δεν το έκανα... Γοητεύτηκα από το ενδιαφέρον σου, κολακεύτηκα και είπα να μας δώσω μια ευκαιρία αφού επέμενες τόσο πολύ! Άλλωστε μόλις είχα βγει από μια σχέση αρκετά επώδυνη και ήθελα να χαλαρώσω... Φάνταζες ιδανικός... δεν είσαι ο άνδρας που μαζί του θα ζούσα τον τρελό έρωτα και τα συνακόλουθά του και αυτό με ηρεμούσε... Ήθελα απλά να χαλαρώσω, να ηρεμήσω, να ξεχαστώ. Δεν ήμουν ειλικρινής μαζί σου. Σου είχα πει ψέματα από την πρώτη στιγμή. Ένιωθα ήρεμα, αλλά μέχρι εκεί. Σε έβλεπα ως φίλο, τίποτα παραπάνω... Το είχες καταλάβει και συνεχώς με ρωτούσες τι ένιωθα για σένα. Συνεχώς ρωτούσες για να πάρεις την απάντηση ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί σου. Ψέματα. Και δεν λυπάμαι που έλεγα ψέματα σε σένα, περισσότερο λυπάμαι που κορόιδευα τον εαυτό μου. Στο έλεγα συνέχεια... μήπως και κάποια στιγμή το ένιωθα και στην πραγματικότητα... Το ήξερες... το έβλεπα στα μάτια σου ότι το ήξερες. Για το λόγο αυτό άλλωστε πιστεύω πως σταμάτησες να με ρωτάς... Από εκεί άρχισαν όλα τα υπόλοιπα... Από την ανάγκη μου να ερωτευτώ τον οποιοδήποτε και από την ανάγκη σου να κερδίσεις όλα αυτά που δεν μπορούσες... να κερδίσεις. "Είσαι αγέρας και δεν μπορώ να σε φτάσω" μου είχες πει εκείνο το βράδυ στην παραλία... Στο είχα πει από την πρώτη ημέρα ότι δεν μπαίνω σε καλούπια και αν ποτέ θα μπω, θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ... όχι εσύ και οι ανάγκες σου! "Δεν σε καταλαβαίνω" ήταν η απάντηση σου όταν σου ζήτησα να μιλήσεις για μένα... Πως να με καταλάβεις όταν μαζί σου ήμουν τόσο ψεύτικη... τόσο αλλιώτικη από μένα... Ακόμη και εγώ η ίδια είχα τρομάξει με τον ψεύτικο εαυτό μου. Τρόμαξα τόσο πολύ που αποφάσισα να φύγω... αν έμενα λίγο παραπάνω θα με καταβρόχθιζε το ψεύτικο... Ακόμη πληρώνω το λάθος μου... δεν έπρεπε ποτέ να σου πω ότι σε ερωτεύτηκα... ειλικρινά προσπάθησα αλλά δεν μου έβγαινε... κολακεύτηκα αλλά μέχρι εκεί... και στο τέλος ο εγωισμός μου νίκησε τα πάντα... πόσο δίκιο έχουν αυτοί που λένε ότι ο πληγωμένος εγωισμός είναι χειρότερος και από έναν μεγάλο έρωτα... έτσι είναι...
