Σ' αγαπώ και ας μην αλλάζει κάτι...

Ένα λάθος που μπορεί να μου κοστίσει την απουσία σου... Ένα λάθος που έγινε άθελά μου... Δεν ήθελα να σε πληγώσω... πόσο μάλλον να σε χάσω. Νευρίασα και πάνω στην οργή μου, ξέσπασα με έναν τρόπο, που... δεν ήθελα και δεν έπρεπε. Μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε περισσότερο. Πληγώνουμε και ταυτόχρονα πληγωνόμαστε στη σκέψη και μόνο ότι "καταφέραμε" να πληγώσουμε έναν σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μας. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι νιώθω για σένα... και ίσως έχεις και δίκιο... άλλωστε εσύ έχεις πει πολλές φορές ότι δεν σε νοιάζουν τα λόγια αλλά οι πράξεις... και εγώ μπορεί να είμαι καλή στα λόγια... αλλά στις πράξεις έχω αποτύχει πλήρως. Θέλω τόσο πολύ να καταλάβεις όλα αυτά που αισθάνομαι για σένα... γιατί αν καταλάβεις... ίσως μπορέσεις να με συγχωρήσεις... Κ αν δεν μπορείς να καταλάβεις... σκέψου τη λάμψη των ματιών μου κάθε φορά που σ' αντικρίζω... 

Σ' αγαπάω, μην το ξεχνάς...  Και ξέρεις κάτι; Είμαστε τόσο διαφορετικοί αλλά συγχρόνως τόσο ίδιοι. Όταν θυμώνω μαζί σου, λέω πικρά λόγια και κάνω βλακείες. Όχι ότι εσύ δεν το κάνεις... Φεύγεις, δεν απαντάς στα τηλέφωνα, απομακρύνεσαι... δεν θέλεις να ξέρεις αν ζω ή αν έχω πεθάνει... Δεν σε νοιάζει... Και ίσως έχεις δίκιο... Αυτές οι ημέρες, που ακολουθούν, τα... λάθη μου, ημέρες παγωμένες χωρίς ένα βλέμμα σου, ένα χάδι, ένα φιλί... μακάρι να μην υπήρχαν ποτέ... 

...και ας μη σε νοιάζει

Όση ώρα με είχες αγκαλιά μάζευα στιγμές στην καρδιά μου... να τις κρατήσω όσο θα λείπεις... να σε νιώθω δίπλα μου κι ας είσαι μακριά... Ίσως έτσι δεν θα νιώθω αυτόν τον κόμπο στο στομάχι...

Κάθε σου φιλί το έχω φυλάξει μέσα μου... το έχω κρατήσει βαθιά στην ψυχή μου... και όποτε θα έχω την ανάγκη θα βγάζω ένα και θα νομίζω ότι με φιλάς εκείνη την ώρα... Ξέρω πως θα είσαι μαζί μου... και είναι το μόνο που με κάνει να νιώθω καλύτερα αγάπη μου...

Κάθε βράδυ θα κλείνω τα μάτια μου... θα νιώθω τα χέρια σου γύρω μου και θα κοιμάμαι στην αγκαλιά σου... με τους χτύπους της καρδιάς σου να με νανουρίζουν...

Θέλω να είσαι καλά...

Θέλω να γελάς...

Θέλω να είσαι ευτυχισμένος...

Γιατί σ’ αγαπώ... Και ας μη σε νοιάζει...

Σ' αγαπώ χωρίς ανταλλάγματα...

Ξέρω ότι δεν σε ενδιαφέρει καθόλου τι νιώθω... και μάλλον έχεις δίκιο να αισθάνεσαι έτσι... Για ποιό λόγο άλλωστε να σε νοιάζει; Συνεχώς σε απογοητεύω. Το ένα λάθος μετά το άλλο... η μια βλακεία μετά την άλλη... Και αντί το φτωχό μου μυαλό... να καταλαβαίνει... και να διορθώνει τα λάθη... συνεχίζει... να σε απογοητεύει... Αν με ρωτάς... θα ήθελα να νοιάζεσαι για τα αισθήματά μου αλλά καταλαβαίνω πως αυτό είναι αδύνατο... Το να σου πω για ακόμη μια φορά πως σ' αγαπώ... για σένα μπορεί να μη σημαίνει τίποτα... αλλά για μένα σημαίνει πολλά... και ξέρεις γιατί; Γιατί έχω συνηθίσει να μη... με αγαπούν... και ξέρω πόσο πολύ σπουδαίο είναι να ακούς από τον άλλο πως σ' αγαπά και πως είσαι σημαντικός για αυτόν... Ίσως να μη μου δώσεις ποτέ την ευκαιρία να σου τα πω από κοντά... αλλά θέλω να ξέρεις ότι σε νοιάζομαι, θέλω να είσαι καλά, να γελάς... γιατί αυτό το γέλιο σου ερωτεύτηκα... Γκρινιάζω πολλές φορές και σε κουράζω... αλλά ξέρεις γιατί; Γιατί μου λείπεις και θέλω να είμαι συνεχώς δίπλα σου. Σ΄ αγαπώ έτσι χωρίς όρους…  χωρίς τα πρέπει και τα γιατί...

...σε θέλω στη ζωή μου

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου… Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου… Και να σου κρατάω το χέρι… Και να βγαίνουμε για φαγητό και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου… Και να γελάω ώρες ώρες με τη ζήλια σου… Και να σου δίνω cd που δεν θα τα ακούς, και να βλέπουμε μαζί ταινίες και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο… Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χθες το βράδυ… Και να μη γελάω με τα αστεία σου… Και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα... Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου... Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, τα χέρια σου… Και να τρελαίνομαι όταν αργείς στα ραντεβού μας… Και να’μαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο… Και να’μαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς… Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου… Και ν’ ακούω τη φωνή σου να μου ψιθυρίζει στ’ αυτί… Και να νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου… Και να τρομάζω όταν θυμώνεις… Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία… Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς… Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω… Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι… Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου… Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες… Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς… Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις… Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις… Και να τριγυρίζω στην πόλη και να τη νιώθω άδεια χωρίς εσένα… Και να θέλω ό,τι θέλεις… Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής… Και να σου μιλάω για ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου… Και να προσπαθώ να σου δίνω ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου… Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω… Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς… Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο τον ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…

...bad mood

Σας έχει τύχει ποτέ να ξυπνήσετε το πρωί και να νιώθετε πως όλα είναι στραβά;
Με ένα περίεργο συναίσθημα στο στομάχι;
'Ο,τι έχετε κατά καιρούς καταφέρει να δείχνει μηδαμινό;
Να προσπαθείτε να χαιδέψετε τον εαυτό σας ρωτώντας τον τι θέλει και να σας απαντάει ''τίποτα'';
Να θυμώνετε με όλους και με όλα;
Να δείχνει ξαφνικά το σπίτι πολύ μικρό και να χτυπάτε σε κάθε γωνία;
Να μιλάτε και να μη σας καταλαβαίνει κανείς;
Να δηλώνετε ανικανότητα να δουλέψετε;
Να μη θέλετε ούτε να ξαπλώσετε αλλά ούτε και να κοιμηθείτε;
Να μη θέλετε να βγείτε έξω αλλά ούτε να μείνετε μέσα;
Να γράφετε μήνυμα στο κινητό ''σε χρειάζομαι'' και να μη το στέλνετε ποτέ;
Να μισείτε τον κινηματογράφο ως πρόταση για το βράδυ;
Να μισείτε την ιδέα για μια εκδρομή;
Να μισείτε τον εαυτό σας που ποτέ δεν ήταν όπως θα θέλατε να είναι;
Να μισείτε τους γύρω σας που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά;
Να μισείτε τον εαυτό σας που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά για τους γύρω του;
Να μισείτε το ότι θέλετε ή το ότι δεν θέλετε;

Λέξεις και συναισθήματα σε τυχαία σειρά...

Πρέπει, θέλω, αποφασίζω, μπερδεύομαι, νιώθω... Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου, που όλες αυτές οι λέξεις σε τυχαία βέβαια σειρά έχουν η καθεμιά το δικό τους ρόλο. Απλές λέξεις που όμως σε βάζουν σε ένα λαβύρινθο που δεν ξέρεις πως να βγεις... Όχι ότι σε έχει βάλει εκεί μέσα κάποιος με το ζόρι. Μόνη σου μπήκες και μόνη σου θα πρέπει να βγεις... Είναι από αυτές τις στιγμές που τα αισθήματα και η λογική κάνουν πάρτυ... Χορεύουν γύρω σου και τραγουδούν και εσύ εκεί μένοντας ακίνητη προσπαθείς για την καλύτερη επιλογή... τη σωστή επιλογή. Μα υπάρχει σωστή επιλογή; Ή απλά την επινοήσαμε μόνο και μόνο για να μπορούμε να πετάξουμε πιο εύκολα από επάνω μας τις ενοχές; Ειλικρινά απάντηση δεν έχω... και ίσως και δεν θα ήθελα να είχα... Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια απόφαση και αν τελικά πάρω... θα την υποστηρίξω με όλη μου την ψυχή. Αυτό έχει σημασία... να υποστηρίζεις τις αποφάσεις σου με νύχια και με δόντια! Ακόμη και αν τελικά κάνω λάθος... θα ξέρω ότι ήταν η επιλογή μου...

...θα είσαι πάντα δίπλα μου

Ξύπνησα ακριβώς στις 8. Χωρίς ξυπνητήρι. Χωρίς το γνωστό τηλεφώνημα από τη μαμά μου. Αποφάσισα να σηκωθώ αμέσως από τον καναπέ, που τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει το κρεβάτι μου, γιατί όσο περισσότερο καθόμουν κάτω από την κουβέρτα, τόσο χειρότερα θα ήταν. Σηκώθηκα, με σοβαρές αμφιβολίες για το αν τελικά έπραξα σωστά, και πήγα να βουρτσίσω τα δόντια μου. Στη θήκη με τις οδοντόβουρτσες, ακριβώς δίπλα στη δική μου είχε προστεθεί ακόμη μια, η δική σου. Την ξέχασες όταν πριν λίγες ημέρες είχες έρθει σπίτι. Το βράδυ σε είδα στο όνειρό μου. Και η πρωινή "συνάντηση" με κάτι δικό σου, σε έφερε για μια ακόμη φορά στο μυαλό μου... Η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγω... Ντύθηκα, βάφτηκα, έπιασα τα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα και κατέβηκα να πάρω το λεωφορείο. Η διαδρομή πάντα η ίδια. Σκέφτηκα λοιπόν πως την ίδια στιγμή που εγώ ήμουν στον δρόμο, εσύ ίσως ξάπλωνες στο κρεβάτι σου για να κοιμηθείς, ίσως ήσουν στη δουλειά, ίσως έτρωγες... Μετά από τόσο καιρό δεν ήξερα που ήσουν και τι έκανες... Αυτό που άλλοτε ήταν η καθημερινότητά μου, τώρα μου ήταν τελείως άγνωστο. Χιλιόμετρα μακριά δεν ήξερα τι κάνεις... και δεν ξέρω αν θέλω να μάθω... το μόνο σίγουρο είναι ότι όπου και αν είσαι, ό,τι και αν κάνεις, θέλω να είσαι καλά!  Όταν έφυγες δεν είπαμε αντίο... Άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσαν οι αποχαιρετισμοί και πόσο μάλλον με κάποιον που έχω αγαπήσει τόσο πολύ... "...θα είμαι πάντα δίπλα σου", μου είχες πει. Και τώρα ήρθε η σειρά μου να σου πω... πως όπου και αν είμαι, ό,τι και αν κάνω... εσύ θα είσαι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.