Όταν έφυγες από τη ζωή μου... ή καλύτερα όταν εγώ αποφάσισα να σε βγάλω... πολύ καιρό μετά από τη φυγή σου... πίστεψα ότι δεν θα αντέξω την απουσία σου... Τότε πίστευα ότι δεν θα μπορέσω να ζήσω στο ίδιο σπίτι, που είχαμε ζήσει μαζί... γιατί θα αναπολούσα τις μικρές και μεγάλες μας στιγμές. Τότε πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να ξαναπάω στα ίδια μέρη που συχνάζαμε... Τότε πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να ξαναμυρίσω το άρωμα σου... Τότε... όμως... γιατί τώρα συνεχίζω να ζω στο ίδιο σπίτι, χωρίς καθόλου τύψεις, που πλέον δεν μου λείπεις. Συνεχίζω να συχνάζω στα ίδια μαγαζιά και να πίνω ποτά ακόμη και με τους φίλους σου... Συνεχίζω να κρατώ στο ντουλαπάκι του μπάνιου το άρωμα σου και να το βάζω στα σεντόνια... χωρίς να μου θυμίζει καν εσένα... Τελικά έχω ανακαλύψει ότι ζω με την απουσία σου... χωρίς αυτήν... Το μόνο πράγμα που έχω κρύψει πολύ καλά και φοβάμαι ακόμη και τώρα να το σκεφτώ είναι εκείνες οι μικρές μας στιγμές... που στην πορεία ανακάλυψα πόσο μεγάλες ήταν... Αλλά ήταν τόσο λίγες... που πλέον... δεν με αγγίζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου