Χωρίς να ξέρω τι θέλω...

Mόνη και πάλι...
Μόνη, μέσα στα πρόσωπα του σπιτιού μου...
Μόνη, τριγυρισμένη από φίλους...
Μόνη κι ας μου σφίγγεις το χέρι...
Νιώθω να περιστρέφομαι.
Νιώθω να χάνομαι σε τούτο το χάος.
Ζητώ κάποιο χέρι,ένα φως να με οδηγήσει
κι απλώνονται πολλά, τόσα πολλά που δεν μπορώ
να τα μετρήσω και πέφτουν πάνω μου
χίλιοι προβολείς κι αναλογίζομαι τι θέλω.
Πως μπορεί η ψυχή μου να ζητά, χωρίς
να ξέρει ΤΙ
Μόνη και πάλι...
Μόνη σ' ένα πλήθος από ομοίους μου...
Μόνη, συντροφιά μ' έναν ολάκερο κόσμο
που με τριγυρίζει.
Γεγονότα γεμίζουν τις ώρες μου
και με κάνουν να αποξεχνιέμαι στη θέα τους,
ώσπου να 'ρθει η ώρα που θα νιώσω
ακόμα πιο φρικτή τούτη την περιστροφή,
σ' αυτόν τον ανεξήγητο , τον παράξενο χορό μας...