...δεν ΘΕΛΕΙΣ και δεν ΘΕΛΩ

Δεν υπάρχει λόγος να μιλώ για σένα με τα χειρότερα λόγια. Ήσουν επιλογή μου και τις επιλογές μας δεν πρέπει να τις απαρνιόμαστε. Εσύ μπορείς να μιλάς για μένα όπως θες. Δεν με αφορά και δεν με ενδιαφέρει... αυτό που με νοιάζει είναι μην πέσω εγώ πιο κάτω... στα δικά μου μάτια και όχι στα δικά σου... Το ότι ζήσαμε μαζί κάποια χρόνια δεν θέλω να το ξεχάσω. Είναι η ζωή μου και θέλω να τη θυμάμαι... Ό,τι και αν έχω ζήσει, θέλω να το κρατήσω. Εσύ υπήρξες για πολύ καιρό μέσα σε αυτήν... ακόμη και όταν έφυγα σε πήρα μαζί μου... ακόμη και όταν ξεκίνησα κάτι άλλο ήσουν πάλι εκεί... σε έδιωχνα και όμως εσύ ΕΚΕΙ. Εξουσίαζες όλα τα συναισθήματα και άφησες για τον άλλον ψίχουλα, που ενώ ήθελα να τα αλλάξω... δεν τα κατάφερα. Έκλεινα τα μάτια και ήσουν πάντα εκεί... σε σημείο και αυτός ο άλλος να το νιώσει... Ήξερε και αυτός ότι παρόλο που ήμουν δίπλα του, δεν ήμουν ολοκληρωτικά. Με ρώτησε μάλιστα πολλές φορές. Στην αρχή είπα την αλήθεια. Ότι δεν σε είχα βγάλει από την καρδιά μου, το μυαλό μου, τη ζωή μου... Κάποια στιγμή του είπα ψέματα... ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ... αλλά δεν νομίζω να με πίστεψε... Το ένιωθε και αυτός. Είμαι σίγουρη. Δεν με είχε ποτέ του ολοκληρωτικά. Ποτέ όμως... Πάντα η μισή ήμουν στο πλευρό σου... Και το βράδυ εκείνο που επέστρεψες, ήθελα τόσο πολύ να σε διώξω γιατί δεν ήξερα αν θα μπορούσες να πιστέψεις τα ψέματά μου. Με είχες δει στο αυτοκίνητο εκείνου... αλλά ήξερες ότι όπου και αν βρισκόμουν... το μυαλό μου ήταν σε σένα. Το μυαλό μου και η ψυχή μου ολάκερη... Για αυτό και οι προσπάθειες να ξεκινήσω κάτι άλλο έπεφταν όλες στο κενό... γιατί εγώ ήμουν μισή. Πως να δώσω σε κάποιον άλλο από αυτά που δεν έχω; Έπαιζα θέατρο.. όχι για τον "εκείνο" αλλά για μένα την ίδια. Ήθελα πάση θυσία να απαγκιστρωθώ, να φύγω, να λυτρωθώ... Εσύ χιλιόμετρα μακριά με την μόνη επικοινωνία το μεταμεσονύχτιο τηλεφώνημα με κρατούσες δέσμια... Και εσύ ενώ ήξερες ότι έχουμε τελειώσει... δεν ήθελες να φύγεις... Για αυτό επέστρεψες... και όταν σου είπα ότι έχω κάνει μια νέα αρχή... δεν έφυγες... έμεινες εκεί... ΗΞΕΡΕΣ πανάθεμά σε... ότι η νέα αρχή υπήρχε μόνο στα λόγια... Έμεινες και με διεκδίκησες. Θυμάσαι τι σου απάντησα; Ότι εσύ δεν με είχες χάσει ποτέ. Με έχεις κερδίσει για πάντα. Αυτό το πάντα που δεν στο είπα ποτέ... Στο λέω τώρα... Δεν έχω θυμώσει μαζί σου. Δεν μπορώ... Μπορείς να μιλάς για μένα όπως θες. Αν αυτό σε βοηθά, κάντο. Μπορείς να με βγάλεις από τη σκέψη σου, την καρδιά σου ακόμη και με αυτό τον τρόπο... αν με κατηγορήσεις ίσως τα καταφέρεις... Μπορείς... το θέμα είναι αν θέλεις... γιατί δεν ΘΕΛΕΙΣ και δεν ΘΕΛΩ...