Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα απ’ το να βλέπεις έναν άνθρωπο, που θαύμαζες και εκτιμούσες... να αγγίζει τα όρια της ξεφτίλας... να πιάνεται απ' οποιονδήποτε και από οπουδήποτε και πάνω στον πανικό του να δημιουργεί εντυπώσεις με όλα αυτά που κατηγορούσε. Να μιλά για σένα όπως δεν θα μιλούσε ούτε ο χειρότερός σου εχθρός. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος που έκανε τα πάντα για να σε κατακτήσει και που σου συμπεριφερόταν ως την πριγκίπισσα του. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος που τον είχες ανεβάσει τόσο ψηλά. Αυτός ο άνθρωπος έπεσε και γκρεμοτσακίστηκε στα μάτια σου… Λυπάμαι που σε γνώρισα και λυπήσου που μ' έχασες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου